Aktualności
- Odsłony: 890
W roku 2022 przypada kilka rocznic związanych z Wybickim: 275 rocznica urodzin, 225 rocznica napisania słów „Pieśni Legionów polskich we Włoszech”, 200. rocznica śmierci oraz 95. Rocznica ustanowienia pieśni „Jeszcze Polska nie zginęła” hymnem narodowym.
Józef Rufin Wybicki herbu Rogala (ur. 29 września 1747 w Będominie, zm. 10 marca 1822 w Manieczkach)- polski pisarz i polityk, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780 roku, napisał słowa Pieśni Legionów Polskich we Włoszech – późniejszego polskiego hymnu narodowego Mazurka Dąbrowskiego.
Z wykształcenia prawnik, działalność polityczną rozpoczął w wieku 20 lat jako poseł na sejm w I Rzeczypospolitej. Uczestnik konfederacji barskiej, reformator praw w Polsce przedrozbiorowej. Przystąpił do konfederacji targowickiej, potem był uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej. Długoletni współpracownik oraz przyjaciel gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, współdziałał w Legionach Polskich we Włoszech. Podczas wizyty w obozie legionów we Włoszech w 1797 stworzył słowa pieśni, która stała się później polskim hymnem narodowym – Mazurka Dąbrowskiego. Uczestnik wojen napoleońskich, w 1807 roku przyczynił się do utworzenia Księstwa Warszawskiego, którego był jednym z czołowych polityków. Podczas wojny polsko-austriackiej w 1809 organizował obronę Wielkopolski przed wojskami nieprzyjaciela. Po kongresie wiedeńskim współtworzył Królestwo Polskie. Senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego od 1807 roku, senator-wojewoda Królestwa Polskiego od 1815, prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego w latach 1817–1820, odznaczony Orderem Orła Białego (1807), Orderem Świętego Stanisława (1793), Orderem Legii Honorowej (1807). Autor wspomnień, wielu pism politycznych i utworów literackich (dramatów, librett operowych, komedii, wierszy), z których w powszechnej świadomości Polaków zachował się jedynie Mazurek Dąbrowskiego.
Twórczość Józefa Wybickiego obejmuje: pamiętniki,
pisma polityczne, społeczne i moralne oraz twórczość literacką.
Wybicki parał się publicystyką i pisał dzieła na tematy polityczne, społeczne, ekonomiczne (np. pierwsza praca o wprowadzeniu w Polsce pieniądza papierowego, podjęcie tematyki spławności rzek) i moralne przez prawie pół wieku swojego życia.
Tragedie
- Zygmunt August (1779)[
- Gustaw Waza
Komedie
- Kulig (1783)
- Szlachcic mieszczaninem (1791)
- Mędrzec (1791)
-
Opery
- Pasterka zbłąkana, czyli obraz wojny holenderskiej
- Samnitka (1787)
- Kmiotek (1788)
- Polka, czyli oblężenie Trembowli (1788)
Po wojnie wydano też wybory twórczości literackiej Wybickiego: Utwory dramatyczne (Warszawa, 1963), Wiersze i arietki (Gdańsk, 1973) i Wiersze wybrane (Warszawa, 1982). Poza twórczością własną Wybicki dokonywał również tłumaczenia (z języka francuskiego) mitologii rzymskiej.
Z tej okazji Filia nr 2 Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej im. Zbigniewa Herberta w Łęcznej przygotowała okolicznościową wystawę książek ze zbiorów własnych Biblioteki.
- Odsłony: 909
Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” – to polskie święto państwowe obchodzone corocznie 1 marca, poświęcone upamiętnieniu żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia.
„nie opłakała ich Elektra
nie pogrzebała Antygona
i będą tak przez całą wieczność
w głębokim śniegu wiecznie konać”
Zbigniew Herbert , Wilki
<<W hołdzie „Żołnierzom Wyklętym” – bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienie dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu>>
Początek preambuły Ustawy o ustanowieniu Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”
Z tej okazji Filia nr 2 przygotowała wystawę publikacji poświęconą niezłomnym bohaterom tamtych czasów. Zapraszamy do wypożyczania książek i czasopism znajdujących się w naszych zbiorach.
- Odsłony: 961
Filia nr 1 Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej im. Zbigniewa Herberta w Łęcznej
CK-Osiedlowy Dom Kultury w Łęcznej
zapraszają na wystawę
Roberta Znajomskiego
ex-libris
Wystawa czynna w godzinach pracy Filii nr 1 Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej im. Zbigniewa Herberta w Łęcznej ul. Górnicza 12.
Ekslibris (łac. ex libris – z książek) – znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru albo nazwą instytucji.
Typowy ekslibris jest małą, zadrukowaną karteczką przyklejoną do wyklejki (wewnętrznej strony okładki). W prostszej formie może to być np. pieczątka. Ekslibris pełni funkcje informacyjną, identyfikacyjną i ochronną, poświadcza, że egzemplarz należy do danej osoby prywatnej lub instytucji. Wskazuje na swojego właściciela symbolem lub motywem np. takim jak: herb, godło, odznaka, motto bądź grafika zamówiona specjalnie na potrzebę danego ekslibrisu. Pełni też funkcję estetyczną.
Projektowanie ekslibrisów jest jedną z dziedzin grafiki artystycznej. Ich tworzeniem zajmowało się wielu znanych grafików, rytowników i typografów. Zbieranie ekslibrisów jest jedną z dziedzin kolekcjonerstwa.
żródło: Wikipedia
7 stycznia tego roku, na powikłania po covidzie, zmarł śp. Robert Znajomski – artysta plastyk, nauczyciel, a nade wszystko dobry człowiek. Pozostawił żonę Annę i dwóch synów: Jana i Huberta. Był wiceprezesem Łęczyńskiego Stowarzyszenia Twórców Kultury i Sztuki PLAMA, członkiem Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków, Zrzeszenia Łódzkich Odkrywców Metali ZŁOM, Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej. Należał do Międzynarodowego Ruchu International Union of Mail-Artists – IUOMA.
R. Znajomski urodził się 1 stycznia 1968 r. w Hrubieszowie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Tomaszowie Lubelskim, w latach 1989-1991 kontynuował naukę w Studium Nauczycielskim w Zamościu w klasie o profilu plastycznym. Pracował w Szkole Podstawowej w Ostrówku, gm. Puchaczów. W międzyczasie ukończył studia w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. W 1998 roku uzyskał dyplom w Pracowni Grafiki prof. Zdzisława Niedźwiedzia.
Poza pracą pedagogiczną z dziećmi i młodzieżą aktywnie tworzył. Obok grafiki interesował się szeregiem innych technik malarskich. Malował olejem, akrylem, temperą, akwarelą. Rysował pastelami, tuszem, ołówkiem i węglem. Pasjonował się fotografią.
Głównym tematem jego twórczości była natura modyfikowana i wyrażana w formach geometrycznych i abstrakcyjnych. W malarstwie interesował go kolor, który był źródłem jego inspiracji. Zaś w rysunku skupiał się na kresce i linii – i jak mawiał – „za pomocą skromnych środków staram się przedstawić swoje wizje świata”.
Grafiki i rysunki, jak napisano w jednym z katalogów, to małe formaty zamknięte w przestrzeni zbudowanej za pomocą linii. „Maleństwa” – jak je określał Robert – pozwalają na wręcz analityczne przestudiowanie każdej kreski i plamki, a także symbolicznych odniesień, sugerujących światopogląd autora i jego stosunek do świata i ludzkich postaw...
W innym momencie Robert o swojej twórczości pisał tak: „materię twórczą traktuję symbolicznie, skrótowo... Staram się, by moja wystawa była zaproszeniem do wspólnej refleksji, zadumy, która pozwoli choć na chwilę zatrzymać się i wyrwać z chaosu, w jaki jesteśmy codziennie uwikłani. Chcę pobudzić wrażliwość widza, nakłonić do własnych przemyśleń i interpretacji oraz znalezienia anioła w sobie lub w rzeczach codziennych”.
R. Znajomski swoje prace prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych, m.in. w Łęcznej, Tomaszowie Lubelskim, Lublinie, Zamościu, Puławach, Krakowie, Tyńcu, Kluczborku, Świebodzinie, Białymstoku, Tarnowie, Olsztynie, oraz na ponad 500 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą: np. w Treviolo (Włochy), Kowlu (Ukraina), Druskienikach (Litwa). Brał udział w wielu projektach mail artowych w Europie i na innych kontynentach. Jego mailarty znajdują się w Niemczech, Rosji, Belgii, Holandii, a także Kanadzie, Wenezueli, Meksyku czy Australii.
Był laureatem nagród i wyróżnień w konkursach ogólnopolskich. Jego prace były zamieszczane w czasopismach: „Ulotna Przestrzeń”, „Nestor”, „Głos Nauczycielski” i w „Merkuriuszu”.
Wspomnienie ukazało się na łamach „Merkuriusza Łęczyńskiego” nr 34/2021
